দুৰ্গেশ্বৰ শৰ্ম্মা
বিশ্ব-ভাবনা
বিশ্ব-ভাবনা
আমি নাচিব লাগিছো গোটেই জীৱন,
কাৰ সুৰত নেজানো ;
আমি গাবই লাগিছো গোটেই জীৱন,
কাৰ গান নেজানো ৷
আমি মাটিৰ পুতলা নাচিব লাগিছো,
কোনে নচায় নেদেখোঁ ;
আমি কাৰবাৰ বাঁহী বাজিব লাগিছো,
কোনে বজায় নেদেখোঁ ৷
আমি কাৰবাৰ গুণ গাবই লাগিছো,
নিজকে নিজে পাহৰি;
আমি কাৰবাৰ কাম কৰিব লাগিছো
অলপো নাই আহৰি ৷
আমি ভাও লই লই বিশ্ব-ভাৱনা
সদায পাতিব লাগিছো ;
আমি ঠিক ভাৱৰীয়া হাঁহি কান্দি নাচি
নিজ ভাও দিব জানিছো ৷