নিৰ্ম্মলপ্ৰভা বৰদলৈ৷৷ ১৯৩৩-
এমুঠি কবিতা
১ বন্দুকৰ শব্দত ৰাতি পুৱায়নে?
ওহো, পুৱায় সেই চৰাইটোৰ মাতত,
যিটো চৰায় কুটি খায়
ৰাতিৰ এন্ধাৰবোৰ
লাহে লাহে৷
২ আহিনৰ পথাৰৰ গোন্ধ
কেনেবাকে’ নাকত আহি লাগিলে
মই হেৰা পাওঁ মোৰ দেউতাক,
দোকানৰ জাপ-ভঙা গামোচাৰ সুৱাসত
হেৰা পাওঁ মোৰ আইক
মই মোক মোৰ সন্তানৰ কাৰণে
ক’ত থৈ যাম?
ক’ত?
৩ আটাইবোৰ আয়নাতে
মই তোমাৰ মুখ দেখোঁ৷
ক’তো এখন আয়না
বিচাৰি নেপালো,
য’ত দেখা পাওঁ
মোৰ মুখখন
এবাৰলৈ৷
৪ চকুৰ পানী মোৰ
মাটিত সৰি সৰি পাথৰ হৈছে
ই ধূলি তিয়াব নোৱাৰে সঁচা,
কিন্তু অস্ত্ৰ সাজিব পাৰিব৷
এমুঠি কবিতা
১ বন্দুকৰ শব্দত ৰাতি পুৱায়নে?
ওহো, পুৱায় সেই চৰাইটোৰ মাতত,
যিটো চৰায় কুটি খায়
ৰাতিৰ এন্ধাৰবোৰ
লাহে লাহে৷
২ আহিনৰ পথাৰৰ গোন্ধ
কেনেবাকে’ নাকত আহি লাগিলে
মই হেৰা পাওঁ মোৰ দেউতাক,
দোকানৰ জাপ-ভঙা গামোচাৰ সুৱাসত
হেৰা পাওঁ মোৰ আইক
মই মোক মোৰ সন্তানৰ কাৰণে
ক’ত থৈ যাম?
ক’ত?
৩ আটাইবোৰ আয়নাতে
মই তোমাৰ মুখ দেখোঁ৷
ক’তো এখন আয়না
বিচাৰি নেপালো,
য’ত দেখা পাওঁ
মোৰ মুখখন
এবাৰলৈ৷
৪ চকুৰ পানী মোৰ
মাটিত সৰি সৰি পাথৰ হৈছে
ই ধূলি তিয়াব নোৱাৰে সঁচা,
কিন্তু অস্ত্ৰ সাজিব পাৰিব৷